entaleigar - verbo
en·ta·lei·gar pronominal; transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
entaleigo
entaleigas
entaleiga
entaleigamos
entaleigais
entaleigam
| entaleigava
entaleigavas
entaleigava
entaleigávamos
entaleigáveis
entaleigavam
| entaleiguei
entaleigaste
entaleigou
entaleigamos / entaleigámos
entaleigastes
entaleigaram
| entaleigara
entaleigaras
entaleigara
entaleigáramos
entaleigáreis
entaleigaram
| entaleigarei
entaleigarás
entaleigará
entaleigaremos
entaleigareis
entaleigarão
| entaleigaria
entaleigarias
entaleigaria
entaleigaríamos
entaleigaríeis
entaleigariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| entaleigar
| Gerúndio
|
entaleigue
entaleigues
entaleigue
entaleiguemos
entaleigueis
entaleiguem
| entaleigasse
entaleigasses
entaleigasse
entaleigássemos
entaleigásseis
entaleigassem
| entaleigar
entaleigares
entaleigar
entaleigarmos
entaleigardes
entaleigarem
| -
entaleiga (entaleigues)
entaleigue
entaleiguemos
entaleigai (entaleigueis)
entaleiguem
| Pessoal
entaleigar
entaleigares
entaleigar
entaleigarmos
entaleigardes
entaleigarem
| entaleigando
Particípio passado
| entaleigado | entaleigada | | entaleigados | entaleigadas |
|
Flexiona como : alugar
|
